Մարդկային կյանքի նպատակը եւ իմաստը

Հիմնական հումանիտարները, հոգեբանությունը եւ փիլիսոփայությունը, մարդու կյանքի նպատակը եւ նշանակությունը որոշվում են տարբեր ձեւերով: Այս հասկացությունների շատ մեկնաբանություններ կան, եւ յուրաքանչյուր ոք իրավունք ունի որոշելու, թե որն է ավելի մոտ:

Մարդկային կյանքի նպատակը եւ իմաստը հոգեբանության տեսակետից

Առաջատար հոգեբանները դեռեւս չեն կարողանում համաձայնվել այն մասին, թե ինչ է նշանակում կյանքի նպատակի եւ իմաստով: Այս տերմինների միակ սահմանումը չկա: Բայց յուրաքանչյուր մարդ կարող է ընտրել իր տեսակետը, որը, կարծես, ամենաողբերգական է թվում: Օրինակ, Ա. Ադլերը հավատում էր, որ անհատի կյանքի նպատակը իմաստալից գործունեության մեջ է, որը, իր հերթին, մեծ ընդհանուր նախագծի մաս է կազմում: Ռուս գիտնական Դ.Ա. Լեոնտեւը հավատարիմ մնաց նմանատիպ կարծիքին, միայն հավատում էր, որ գործունեության իմաստն է, ոչ թե մեկ անձ, պետք է լինի մի ամբողջ իմաստ: Հակառակ դեպքում անհատի գոյության նպատակը չի լինի: Կ. Ռոջերը կարծում էր, որ կյանքի իմաստը պետք է լինի յուրաքանչյուրի սեփականությունը, քանի որ յուրաքանչյուր անհատական ​​փորձի համար, որով նա ընկալում է աշխարհը: Վ. Ֆրանկլին գրեց, որ անձի գոյությունը լվանում է, բխում է ողջ հասարակության գոյության իմաստից: Կյանքի համընդհանուր իմաստը եւ նպատակը, նրա կարծիքով, գոյություն չունի, ամեն ինչ կախված է սոցիալական համակարգի տեսակից: Ֆրեյդը ոչ մի կերպ չի սահմանել գոյության իմաստը, սակայն նշում է, որ իր գոյությունը ժխտողը անկասկած հիվանդ է: Կ. Յունգը հավատում էր, որ ինքնակառավարումը իր կյանքի նպատակը եւ իմաստը է, ինքն իր ամբողջ մարմնացումը, «ես», ինքն իրեն որպես անբաժանելի անհատի բացահայտումը:

Փիլիսոփայության առումով կյանքի նպատակը եւ իմաստը

Փիլիսոփայությունը նաեւ միանշանակ պատասխան չի տալիս հարցին, թե որն է մարդու կյանքի միակ նպատակը եւ իմաստը: Յուրաքանչյուր ներկան առաջարկում է այս հասկացությունների սեփական մեկնաբանությունը: Ներառյալ `

Փիլիսոփաներ-աստվածաբանները կարծում են, որ մարդը չի կարող հասկանալ իր գոյության իմաստը եւ նպատակը: Այո, նա կարիք չունի, սա աստվածային նախախնամության ոլորտ է: