Հակամարտության վարքի ոճերը

Մարդկանց մեծամասնությունը փորձում է հակամարտությունները լուծել խաղաղ ճանապարհով կամ խուսափել դրանցից: Բայց կան իրավիճակներ, երբ հնարավոր չէ տարբերվել տարբերություններից եւ խնդիրներից: Որպեսզի հասկանալ, թե ինչպես վարվել կոնկրետ պրոբլեմային իրավիճակում, դուք պետք է ծանոթանաք հակամարտությունների վարքագծի մոդելներին եւ փորձեք խուսափել դժվարություններից:

Խնդիրների վարքագծի ոճերի մի քանի դասակարգում կան: Եկեք քննարկենք ամենատարածվածը.

1. Power ոճը: Հակամարտության այդպիսի վարքագիծը ուժի կիրառումն է եւ պարտադրելու է կամքը: Այն սովորաբար կիրառվում է ուժեղ հակառակորդի կողմից, դա նշանակում է թե ֆիզիկական ուժ, թե սոցիալական կարգավիճակ: Հակամարտության վարքագծի ուժային կառավարումը շատ արդյունավետ է թվում, բայց իրականում դա չէ: Հակամարտության աղբյուրը չի վերացվում, այլ միայն ժամանակի լամպ է: Ենթարկչին, թույլ մասնակցին կարող է դժգոհություններ առաջացնել, եւ ի վերջո ինքն իրեն կհայտնվի:

2. Խուսափել հակամարտությունից: Հակամարտության անհատական ​​վարքագծի այս ոճը կարող է կիրառվել, եթե,

3. փոխզիջում: Այս ոճը բաղկացած է հակառակորդի մասնակի զիջումներից: Այն թույլ է տալիս արագ եւ հեշտությամբ լուծել հակամարտությունը: Հակամարտության վարքի ռազմավարությունը ունի մի շարք բացասական կողմեր: Նախ, դրա մասնակիցները կորստի զգացում ունեն, քանի որ ստիպված էին զիջումների գնալ, եւ երկրորդ, փոխզիջման լուծումը խոչընդոտում է խնդրի ծագման պարզաբանմանը, երրորդ, այս ոճը չի լուծում հակամարտող կողմերի բացասական հարաբերությունների խնդիրը:

4. Համագործակցություն: Այն հիմնված է խնդրի համատեղ լուծման վրա, որը հարմար կլինի բոլոր հակամարտող կողմերի համար: Այս վարքագիծը իդեալիստական ​​ռազմավարություն է եւ հաճախ գտնում է դիմում `հակամարտությունների վարքագծի կարգավորման գործում կազմակերպություններ:

5. Խաղաղության համերաշխություն: Հակամարտության այս վարքագիծը օգտագործվում է այն դեպքերում, երբ համագործակցությունը չի կարող հասնել հակամարտության խորքում, բայց միեւնույն ժամանակ թույլ է տալիս համեմատաբար խաղաղ համագործակցություն:

Խնդիրային իրավիճակից դուրս գալու լավագույն միջոցն այն է, կանխել հակամարտությունը վարքագիծը: Յուրաքանչյուր ոք ինքն է որոշում, թե ինչպես լուծել հակամարտությունը: Ընտրելով, պետք է անհատապես մոտենալ յուրաքանչյուր իրավիճակին: Օպտիմալ լուծման համար անհրաժեշտ է ուշադիր ուսումնասիրել հակառակորդի դիրքերը, պարզել պատճառների անհամապատասխանությունները եւ գտնել փոխշահավետ լուծումներ հակամարտությունից դուրս գալու համար: